असाध्य ते साध्य
बालमित्रांनो, ३ डिसेंबर हा ‘जागतिक अपंग दिन’ म्हणून साजरा केला जातो. त्यानिमित्ताने काही प्रेरणादायी अपंग व्यक्तींची माहिती करून घेऊ या. या सर्व व्यक्तिचित्रांमध्ये एक धागा समान आहे. या व्यक्तींनी शारीरिक व्याधींवर मात करून स्वत:चे सामथ्र्य सिद्ध करून दाखवले आहे.
हेलन केलर – १८८० साली जन्मलेल्या हेलन केलर यांच्यावर मेंदूज्वरामुळे बालपणीच मूक-बधिरत्व आणि अंधत्व ही दोन्ही संकटे एकत्रितरीत्या कोसळली. यापकी कोणतेही एक अपंगत्वसुद्धा सामान्यांचे जीवन उद्ध्वस्त करायला पुरेसे असते. परंतु या असामान्य स्त्रीने शिक्षिकेच्या मार्गदर्शनाखाली आपले उच्चशिक्षण डोंगराएवढय़ा अडचणींना तोंड देत पूर्ण केले. हेलन अमेरिकन विद्यापीठातील प्राध्यापिका, लेखिका आणि समाजसेविका म्हणून विश्वविख्यात झाल्या.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
♿ जागतिक अपंग दिन - प्रेरणादायी अपंग व्यक्तींची माहिती यशोगाथा!
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
लुईस ब्रेल – वयाच्या तिसऱ्या वर्षी झालेल्या अपघातामुळे आलेल्या अंधत्वाने खचून न जाता यांनी बोटांच्या स्पर्शाने वाचली जाणारी ब्रेल लिपी तयार करून अंधांसाठी ज्ञानाचा प्रकाश खुला केला. या बहुमोल लिपीचा उपयोग आज जगभरातील अंध व्यक्तींना होत आहे.
सुधा चंद्रन – एका दुर्दैवी अपघातात आपला एक पाय गमावल्यावर जयपूर फूटच्या साहाय्याने ती पुन्हा उभी राहिली. आणि नुसतीच उभी न राहता तिने शास्त्रीय नृत्य आणि अभिनयाच्या जोरावर जागतिक कीर्ती संपादन केली.
ऑस्कर पिस्टोरियस – पोटऱ्यांच्या खाली पाय नसलेला हा दक्षिण अफ्रिकेचा ब्लेड रनर-धावपटू. हा धावपटू अपंगांच्या ऑलिम्पिकमधील विश्वविक्रमासहित १००, २०० व ४०० मीटर रिनगमधील सुवर्णपदक विजेता आहेच, शिवाय २०१२ साली झालेल्या लंडन ऑलिम्पिकसारख्या जागतिक स्पध्रेत ४०० मीटर स्पध्रेसाठी पात्र ठरून आपण अव्यंग लोकांपेक्षा कमी नाही, हेही सिद्ध केले.
स्टीफन हॉकिंग – या महान शास्त्रज्ञाला स्नायूंचा असा असाध्य आजार झाला की ज्यामुळे त्यांना कुठलीही हालचाल करणे जवळजवळ अशक्य झाले. तरीही त्यांनी तीक्ष्ण बुद्धिमत्तेच्या जोरावर भौतिकशास्त्रातील सृष्टीची निर्मिती आणि कृष्णविवर यावरील संशोधनाने नावलौकिक मिळवला.
बी. एस. चंद्रशेखर – भारतीय क्रिकेटला परदेशात विजयाची चटक लावणारी चंद्रशेखर-बेदी-प्रसन्ना-वेंकटराघवन् ही फिरकी गोलंदाजांची चौकडी सर्वपरिचित आहेच. यातील चंद्रशेखर हा सर्वात भेदक लेग स्पिनर होता. चंद्रशेखर यांचा उजवा हात पोलिओग्रस्त होता. आपल्या व्यंगावर मात करून त्याचाच उपयोग त्यांनी फिरकी गोलदांजीसाठी करून भारतीय क्रिकेटच्या इतिहासात मानाचे स्थान मिळवले.
मन्सूर अली खान – टायगर पतौडी यांनी कार अपघातात आपला उजवा डोळा गमावल्यावरही जिद्दीने भारतीय क्रिकेट संघात स्थान मिळवले. एवढेच नव्हे तर कप्तानपदाची धुराही सांभाळली. केवळ एकाच डोळ्याने दिसत असूनही उत्तम क्षेत्ररक्षक आणि भरवशाचा फलंदाज असा लौकिकही मिळवला.
वॉल्ट डिस्ने, ग्रॅहम बेल, एडिसन, आइनस्टाइन यांचे जीवनकार्य बघता यांना dyslexia म्हणजेच स्लो लìनग ही व्याधी होती यावर तुमचा विश्वास बसतो का? पण ध्येय समोर असेल आणि ते साध्य करण्याची जिद्द असेल आणि आपण जे काही करत आहोत त्यावर निष्ठा असेल, तर कुठलेही काम असाध्य नाही.
अपंगत्व म्हणजे अक्षमता नाही - योगेश खंदारेची प्रेरणादायी यशोगाथा
नमस्कार - माझ एक सर्वसामान्य छोटस कुटुंब आहे तुम्हा सर्वान् सारख. माझे वडील हे शेती करतात आणि आई गृहिणी आहे. आम्ही तीन भावण्ड आहोत मोठा भाऊ हा जॉब करतो तर मदवा भाऊ बैंकिंग चे क्लास्सेस करतो आणि मी सर्वात लहान घरातला सर्वांचा लाडका योगेश. सहा वर्षाचा असे पर्यन्त सर्वसामान्यासारखा होतो. लहानपनीचे ते दिवस आठवले की आता ही माझ्या डोळ्यात आश्रु मावत नाहीत. माझ्या जीवनात एक दिवस येऊन जातो आणि दुःखाचा डोगर कोसळून जातो तो दिवस म्हणजे
जुलै ९, २००२ आख आयुष्यभर न विसरणारा तो दिवस होता. माझ्या जीवनतला सर्वात भयंकर आणि दुःखाचा डोगर माझ्यावर कोसळला होता तो याच दिवशी. मी माझ्या संपूर्ण आयुष्याचे स्वप्न रंगवले होते ते सर्व स्वप्न नाहीसे झाले.
माझे दोन्ही हात गेल्याने मी खूप खचलो होतो काय करू शकतो आता मी ?????????????????????? ज्या हाताच्या साह्याने मला आख आयुष्य काड़ायच होत ते हातच माझे नाही राहिले. जे गरीब आहेत ज्यांना मदतीची गरज आहे किव्हा जे अपंग आहेत त्यांना मदतीचा हात मला समोर करायचा होता पण काय आता ते शक्य नाही. आशे खुप सारे स्वप्न मी रंगवले होते. आस वाटत होत की मी आता हात नसताना कस हे सार आयुष्य काढु ????????????? किती लोक मला हसतील???????????????? किती जन मला खुळ्या म्हणून चिडवतील????????????? जिकडे जाव तिकडे माझ्या कड़े वेगल्याच नजरेने पाहतील??????? आता या परिस्थीतीत आणि आश्या समाजात मला संपूर्ण आयुष्य कडायच होत. या सार्यांचा विचार करुण मला आस वाटत होत की हे जीवनच आपन संपूण टाकावे
पण आई आणि वडिलांचा विचार केला की एका आई वडिलांच्या आपल्या मुलांकडून काय काय अपेक्षा आणि किती सारी स्वप्न आसतात. म्हणून मी ठरवल की आता काही पण हो आणि कितीही मोठे संकट यवो त्यांना मी सामोरे जाईल आणि माझ्या आई वडिलांचे स्वप्न मी पूर्ण करील. हा एक माझ्या जीवनातला वेगळा आणि सर्वात मोठा टर्निग पॉइन्ट होता. आता मला माझ्या पायावर ऊभ राहायच आहे मला काही तरी करुण दखवायच आहे. या समाजात मला माझी वेगळी ओळख निर्माण करायची आहे.
त्यासाठी मी पायाच्या बोटाचा साहारा घेऊन पायानी सर्व कामे करायची शिकलो. थोडक्यात जी सर्वसामान्य माणसे जी कामे करतात ती सर्व मी आज पायानी करू शकतो. विशेषता मी पेंटिंग,लिहिने,जेवण बनवने, कार चालवने,चेस खेळणे,नाटक करणे आणि दूसरी ते दहावी पर्यन्त मी सलग आठ वर्ष चित्रकला स्पर्धेत क्रमांक पटकवलेला आहे कोणती पण स्पर्था आसो मी त्यात सहभाग घेतो आणि क्रमांक पटकावतो. अशी बरिच कामे मी पायानी करतो.मी दहावीत आसताना लेखनिक घेतला नाही तर मी स्वतः पेपर लिहिला ते पण 3 तासांच्या आत आणि दहावीत 65% मार्क्स मिळउन पास झालो. त्यानंतर मी बराविला पण लेखनिक न घेता 70% मार्क्स घेऊन पास झालो.कंप्यूटर चे पण मी कॉस्सेस केले आहेत त्यात मला 98% मार्क्स आहेत. पेंटिंग चे क्लास्सेस केले आहेत त्यात B B ग्रेड मिळाला आहे. मला फ़क्त चॅलेंज करा मी ते करुणच दाखवतो. हे सर्व शक्य झाल ते आई आणि वाडिलांमुळे. आज मी सर्व कामे करू शकतो अशी कोणतीही गोष्ट अशक्य नाही की ती मी करू शकत नाही. फ़क्त आपला आत्मविस्वास पाहिजे की मी ते करणार आणि करुण दाखवनार बस तुमी यशस्वी झालेच म्हणून समजा.आता मी प्रत्येक कॉलेज, शाळा आणि इतर कार्यक्रमात मी माझे आनुभव सांगून प्रत्येकला इंस्पायर करतो. मी आता खुप आनंदात जीवन जगत आहे जीवनाचा परिपूर्ण आनंद घेत आहे. या समाजात माझी एक स्वतःची ओळख निर्माण झाली आहे. माझ्या घरच्यांचा माझ्यावर खुप अभिमान आहे.
मला तुम्हाला एकच सागायच आहे की जीवन खुप सुंदर आहे जीवनाचा आनंद घ्या छोट्या छोट्या संकटाला घाबरुन जाऊ नका.
एका कवितेत कवी म्हणतात की - “जो सुख और दुःख को समान लेखे वही जीवनका सच्या खिलाडी है ! ”
धन्यवाद
आपला लाड़का : योगेश खंदारे [ Mob : 8805909927 ]
| ||
 | ||
| ||
त्यांच्यात कुशाग्र बुद्धिमत्ता आहे म्हणूनच ते आय.आय.टी.च्या अभ्यासक्रमासाठी निवडले जातात - पण २००८ ते २०११ या काळात भारतातील वेगवेगळ्या ठिकाणच्या आयआयटी, आयआयएम आणि एनआयटीच्या २८ विद्यार्थ्यांनी आत्महत्या केलीय. आकडेवारी असं सांगते की २९ वर्ष किंवा त्याखालचे किमान १२५ तरुण भारतात दररोज आत्महत्या करून मृत्यूला सामोरे जाताहेत. अशा आत्महत्या करणाऱ्यांमध्ये ५१% तरुण-तरुणी महाविद्यालयीन विद्यार्थी किंवा पदवीधर असतात. हे सगळं काय आहे? जीवनाला हसतमुखानं सामोरं जाण्याच्या वयात, नवनवी स्वप्नं पाहाण्याच्या वयात ही मुलंमुली आत्महत्या का करताहेत? शिक्षण घेतलेली, कुशाग्र बुद्धिमत्तेची मुलंमुली आत्महत्या करतात याचाच अर्थ आपलं शिक्षण बाकीची गुणवत्ता देत असेलही, पण भावनिक ताणतणावांना आणि आयुष्यातील पेचप्रसंगांना सामोरं जाण्यासाठी जी भावनिक व वैचारिक परिपक्वता लागते ती देण्यात कमी पडतेय. जगण्याच्या हजार संधी खुणावत असताना त्यांना हसतमुखानं कवेत घेण्याऐवजी या मुलामुलींना स्वत: मृत्यूच्या कवेत जावंसं वाटतं याचं कारण स्वत:च्या जगण्याकडं कसं पाहावं हे योग्य प्रकारे कुणी त्यांना सांगितलंच नाहीये हे आहे. - हो, आणि म्हणूनच निक वुजिसिकचं झोकात जगणं, तरुणांशी संवाद साधणं खूप महत्त्वाचं!
प्रश्न सगळ्यांना पडला होता, घरी-दारी-चर्चमध्ये. चर्चच्या सेवेसाठी इतकं निष्ठेने वाहून घेतलेल्यांवर देव असा कसा अन्याय करू शकतो? निकच्या आईबाबांना वाटलं की हे असं बाळ फार जगणार नाही, पण कदाचित देवानीच घेतलेली ही परीक्षा पहिल्या टप्प्यात तरी निक उत्तीर्ण झाला. फक्त हात-पायच तर नव्हते त्याला, बाकी तो निरोगी, आनंदी लहानगा होता. त्याचं पुढं काय होईल या चिंतेनं निकचे आईबाप पोखरले होते, पण त्यांनी थोडं शांत होणं, परिस्थितीवर नियंत्रण मिळवणं आवश्यक होतं.
कॅम्प्युटरवर काम करणं, पोहणं, मदानावर खेळणं अशी शक्य तितकी स्वत:ची कामं स्वत:च करू लागला.. विकलांगतेशी जुळवून घ्यायला लागल्यावर खूप गोष्टी सोप्या झाल्या. इतक्या की सातवीत असताना निकला शाळेचा संघनायक व्हायची जबाबदारी मिळाली. शाळेच्या व गावाच्या विविध उपक्रमांकरिता निधी संकलन, विकलांग मुलांसाठींचे काही प्रोग्राम त्यानं स्टुडंट काऊन्सिलबरोबर केले.
शिक्षक, छोटेमोठे उद्योजक, प्रौढ स्त्री-पुरुष, चर्चमधील प्रार्थनासभा अशा सगळ्या ठिकाणी जाऊन माणसांना एनर्जीचं इंजेक्शन देऊन आला आहे. त्यानं जगाच्या पाठीवरील बहुतेक देश यासाठी पालथे घातलेत. काही नेतेमंडळी, विविध देशांचे पंतप्रधान, मंत्री यांची त्यानं भेट घेतली आहे. आजवर जवळपास पाच खंडांतल्या २४ देशांमध्ये सुमारे ३ कोटी लोकांशी निकनं संवाद साधलाय. लिखाण व टी.व्ही. शोजच्या माध्यमातूनही तो गरजू माणसांपर्यंत पोहोचतो आहे. त्याचं पहिलं पुस्तक ‘लाइफ विदाऊट लिमिटस्’ २०१० मध्ये प्रकाशित झालं (रॅन्डम हाऊस). त्याचं दैनंदिन आयुष्य व त्याची भाषणं यांची ध्वनिचित्रफीत विक्रीसाठी उपलब्ध आहे. ‘द बटरफ्लाय सर्कस’ या लघुपटामध्ये निकनं अभिनय केला. या लघुपटाला ‘डोअरपोस्ट फिल्मप्रोजेक्ट’, ‘द फील गुड फिल्म फेस्टिवल’मध्ये बक्षिसं मिळाली. ‘मेथडफेस्ट फिल्म फेस्टिव्हल’मध्ये तर निकला उत्कृष्ट अभिनेत्याचं बक्षीस देऊन त्याची पाठ थोपटण्यात आली. ‘समिथग मोअर’ या नावानं त्याचा एक म्युझिक अल्बम नुकताच रिलिज झालाय. तो यूटय़ूबवर पाहण्यासाठी उपलब्ध आहे.
